Kanat Dergisi Kış 2007

Ç.N.: Çeviri Edebiyatı Dergisi

1987-1992 yılları arasında yayımlanan Metis Çeviri’nin ilk sayısında şöyle deniliyordu: “Köklü bir yazılı kültür geleneğinin bulunmadığı ülkemizde, karşılaştığımız metinlerin büyük bölümünün çevirilerden oluştuğu, dilin de örnek alma ve yineleme yöntemiyle geliştiği düşünülürse, çeviri sorunlarının Türkçenin gelişimi açısından taşıdığı önem açıkça görülebilir.” 20 sayının ardından yayın hayatına veda eden dergi, bu ihtiyaç doğrultusunda çeviri ile ilgili kuramsal yazılara, çeviri uygulamalarına, karşılaştırmalı çevirilere ve çeviri eleştirilerine yer vermişti.
2007 Şubat ayında yayımlanmaya başlanan, yayın yönetmeni Tozan Alkan olan Ç.N. dergisi de, Metis Çeviri gibi, bu alandaki eksikliği gidermek amacıyla yola çıkmış. Tozan Alkan, derginin ilk sayısına yazdığı Önsöz”de, Tercüme Dergisi, Yazko Çevri, Tömer Çeviri gibi dergilerden sonra, en yakın tarihli olan Metis Çeviri’nin son sayısının 1992 yılında çıktığını, Türkiye’de yaklaşık 15 yıldır bir çeviri dergisinin yayımlanmadığını belirtiyor ve ekliyor: “Demek ki çeviri dergisi, eksikliği “fena halde” hissedilen bir şey değil … diye düşünüyorsanız “fena halde” yanılıyorsunuz (5) İşte Ç.N., edebi çeviri konusunda bir tartışma ve üretim zeminini oluşturarak bu alandaki eksikliği giderme amacıyla yola çıkıyor.
Ç.N.’nin bu ilk sayısında şiire odaklanıldığı görülüyor. Derginin dosya konusu “Şiir Çevirisi” olarak belirlenmiş. Dosyada, Erdoğan Alkan, Alova, Ataol Behramoğlu, Eray Canberk, Cevat Çapan, Talat S. Halman, Sait Maden ve Güven Turan’dan şiir çevirisi hakkındaki görüşleri alınmış. Dergide, yabancı dillerden Türkçeye ve Türkçeden İngilizceye yapılan şiir çevirileri de bulunmakta. Ayrıca bu sayıda, mektup ve öykü türlerinde yapılan çevirilere ve çeviri konulu deneme ve incelemelere de yer verildiği görülüyor.
Ç.N.’nin uzun soluklu olması ve edebi çeviri konusunda nitelikli uygulama ve yazılara yer vererek dünya edebiyatının büyük ölçüde çevirilerden okunduğu ve takip edildiği Türkiye’de, edebi çeviri üzerine daha çok düşünülmesine katkıda bulunmasını diliyoruz.

Öykü Terzioğlu